Een ode aan mijn ex
Geplaatst op 31-12-2019
8 jaar geleden gingen mijn ex-partner en ik uit elkaar. Nieuwjaarsdag zou het zijn verjaardag zijn. Een 'mooi' moment om stil te staan, vol dankbaarheid.
Onze scheiding
Onze scheiding was zeker niet gemakkelijk. De vader van mijn kinderen had Asperger (een vorm van autisme). Daar waar hij leefde vanuit logica en grote behoefte had aan duidelijkheid zag ik door de bomen het bos niet meer en was ik bevangen door emoties. Met onderlinge irritaties en frustraties tot gevolg. We moesten onze hoop, ons verlangen en onze verwachtingen richting elkaar bijstellen. Het was belangrijk dat we elkaar de ruimte gaven die we nodig hadden. Makkelijker gezegd, dan gedaan...
Het was voor ons beide een uiterst moeilijke, verdrietige én verwarrende periode. Door onze scheiding hadden we ineens een andere rol ten opzichte van elkaar; we waren geen partners meer maar nog wel ouders.
O wat ben ik bang geweest dat onze scheiding een vechtscheiding zou worden. En o wat ben ik dankbaar dat we dat hebben kunnen voorkomen. We waren er beiden van overtuigd dat het centraal zetten van de kinderen (als gezamenlijk doel) voor ons de sleutel was om op een goede manier uit elkaar te gaan. We beloofde elkaar om er als ouders voor onze kinderen sámen voor te gaan. En die afspraak hebben we gelukkig waar kunnen maken.
Motivatie
Achteraf gezien heeft onze scheiding mij geïnspireerd om mediator en scheidingsadviseur te worden; Ik gun iedereen die gaat scheiden een ‘goede’ scheiding. En daar help ik graag bij. Ik weet als geen ander hoe moeilijk en pijnlijk een scheiding kan zijn.
Zijn ziekte en zijn overlijden
4 jaar geleden kreeg mijn ex-partner de vernietigende boodschap; "Meneer u bent ongeneeslijk ziek" In onderling overleg hebben we besloten dat ik met de kinderen én mijn nieuwe partner weer bij hem ging wonen. Zo konden onze kinderen in deze periode nog dagelijks bij hun vader zijn. En zo kon mijn ex-partner, Theo, in alle rust afscheid nemen van zijn kinderen waar hij zo vreselijk veel van hield.
Vandaag zou Theo jarig zijn. Een 'mooi' moment om stil te staan bij alles wat hij voor mij én onze kinderen heeft betekend. Het is tijd voor een ode. Een ode aan mijn ex.
Lieve Theo,
Dankjewel dat je de vader van mijn kinderen was.
De dag dat jij vader werd, was voor jou de állermooiste dag van je leven. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Je bleef maar herhalen: ‘dankjewel, dankjewel, dankjewel. Je was zo intens gelukkig. Zo intens dankbaar en zo intens trots. Ik heb zo veel respect voor de wijze waarop jij invulling gaf aan het ouderschap. Je was eindeloos geduldig en ik ken geen ouder die zó vol toewijding voor zijn kinderen zorgt. Na onze scheiding waren de kinderen 3 dagen per week bij jou. Die dagen liet je alles uit je handen vallen en was je er voor 100% voor hen. Ook ken ik geen ouder die trotser was op zijn kinderen dan dat jij was op onze jongens. Dankjewel voor de vader die je was. Je was én bent onvervangbaar!
Dankjewel voor ons huwelijk.
Aan het begin van ons huwelijk hebben we prachtige jaren gehad. Door jouw hulp, door jouw steun en door jouw engelen geduld heb ik mijn leven kunnen opbouwen. Ik ben gaan studeren en ik heb me kunnen ontwikkelen tot de vrouw die ik nu bent. Jij geloofde in mij terwijl ik dat zelf (nog) niet kon. Dankzij jou ben ik de moeder van de 2 allerliefste jongens! Ik ben je daar eindeloos dankbaar voor.
Dankjewel dat je altijd jezelf was.
Als je dit zou lezen zou je me nu echt heel hard uitlachen. Want wat heb ik het moeilijk gehad met jou en je autistische gedrag. Ik voelde me vaak zo eenzaam, alleen en onbegrepen. En toch Theo, door jou heb ik geleerd dat ik mag zijn wie ik ben en dat ik me daar nooit voor hoef te schamen. Jij vertelde me steeds opnieuw dat ik prachtig ben zoals ik ben. Dankjewel daarvoor!
Dankjewel voor onze scheiding.
Ik ben me ervan bewust dat ik je pijn heb gedaan in de periode voor, tijdens en na de scheiding. Desondanks heb jij je er voor ingezet om de scheiding samen op een respectvolle en goede manier te regelen. Ik heb er zoveel respect voor hoe jij ondanks je pijn en machteloosheid in staat was om de scheiding een plekje te geven. Mede dankzij jou zijn wij in staat geweest om sámen ouders te zijn. Waardoor we met elkaar de ruimte creëerde om ons te focussen op het ouderschap.
Dank voor de jaren ná de scheiding.
Maanden na de scheiding ko het weer; tijd doorbrengen als gezin. Wekelijks samen eten was elke keer opnieuw écht leuk en écht gezellig. Samen verjaardagen vieren en samen kerst vieren; ook na de scheiding waren er nog zoveel waardevolle momenten. De foto’s en de herinneringen van de gezamenlijke vakanties, zijn ons zo dierbaar!
Dankjewel dat je mijn nieuwe partner accepteerde én respecteerde.
Het is maar goed dat ik niet in jou schoenen stond. Ik denk niet dat ik had kunnen opbrengen wat jij hebt gedaan. Vanaf de eerste dag dat jij Henry, mijn nieuwe partner, ontmoette, was hij van harte welkom in jouw huis en in jouw leven. Urenlang hebben jullie met elkaar doorgebracht. En toen je wist dat je einde naderde, vertelde je aan Henry dat het tijd was voor een ‘overdracht’. Want zei je : “Jij moet straks mijn rol overnemen” Dat was jouw wens. Zo ontroerend waren jou woorden voor onze jongens: “Lieve jongens, als papa er straks niet meer is, weet dan dat je heel veel van Henry mag houden, papa doet dat ook”. Je wilde de jongens op deze manier behoeden voor een loyaliteitsconflict en de weg vrij maken voor Henry als stiefvader. Hoe groots! Je hebt onze kinderen hiermee een geweldig cadeau gegeven.
Dankjewel dat ik er voor je mocht zorgen toen je zo ziek werd.
Plotseling was daar het bericht: “ het spijt me, we kunnen niets meer voor u doen, u zal u moeten voorbereiden op de dood.” Wat was dat een vreselijk bericht. Ik hoor het de arts nog zeggen. Jouw wereld stortte in, je was lamgeslagen en de kinderen ontroostbaar. Je liet me opnieuw toe in je huis en in je leven. Hierdoor konden we als gezin de laatste periode van jouw leven met elkaar doorbrengen. Hierdoor konden we jouw afscheid voorbereiden. Dankjewel Theo dat ik tot de laatste seconde voor jou heb mogen zorgen.
Ik zou zo graag willen dat je nog met ons mee kon kijken. Vol trots. Trots op jouw jongens, ónze jongens.
Theo, je was een fantastische vader en vriend. We missen je zo!
.jpg)
